Witajcie, jestem Gdańszczaninem, urodziłem się w Gdyni 25.02.1979 roku, a wychowywałem się przy ulicy Polanki w Gdańsku Oliwie do szóstego roku życia.

Wraz z rodziną przeprowadziłem się do Warszawy gdzie obecnie mieszkam. Moje serce na zawsze pozostało w Gdańsku i do dziś czuję, że tam jest mój dom, nadal jestem Gdańszczaninem. Moi rodzice są geografami i zawsze dużo z nimi jeździłem, a że byłem ciekawy świata sprawiało mi to ogromną przyjemność. Największą radością był dla mnie kontakt z przyrodą, byłem bardzo ciekaw jak "wszystko" funkcjonuje, marzeniem mojego dzieciństwa było zostać leśniczym i móc codziennie obcować z naturą. W kontaktach z przyrodą ważną rolę odegrał również mój Dziadziuś, był on malarzem akwarelistą, który zauważył mój talent malarski i pomagał mi go rozwijać.

Bardzo ważnym momentem w moim życiu była jedna z lekcji geografii w IV klasie szkoły podstawowej. Lekcja ta była o tyle niecodzienna, że ja ją poprowadziłem. Nieco wcześniej dostałem od mojego Wujka komplet pocztówek z wulkanami z Masywu Centralnego we Francji - pokazywały one różne rodzaje wulkanów, przekroje przez nie oraz zdjęcia lotnicze. Jak je zobaczyłem zapragnąłem, opowiedzieć o nich mojej klasie. Po lekcji stwierdziłem, że geografia jest tym co mnie najbardziej pasjonuje: chcę zostać geografem.

Moja dalsza nauka przebiegała pod "znakiem geografii" w VII klasie wygrywając Wojewódzki Konkurs Geograficzny z wiedzy o Europejskiej Wspólnocie Gospodarczej zapewniłem sobie miejsce w liceum bez konieczności zdawania egzaminów. Wybrałem rzecz jasna klasę o profilu matematyczno-geograficznym.

Po liceum udało mi się dostać na mój wymarzony kierunek - Geografię na Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych na Uniwersytecie Warszawskim. Okres studiów był wspaniałym czasem. Wiele wspólnych wyjazdów, praktyk terenowych, a przede wszystkim fantastycznych ludzi, których pasja i chęć poznawania świata była wręcz zaraźliwa.

Po trzecim roku studiów zdecydowałem się pisać pracę magisterską z terenu Borów Tucholskich. Żeby zrozumieć jak formował się ten teren chciałem pojechać na Islandię, gdzie obecnie zachodzą podobne procesy jak te, które doprowadziły do powstania sandrów w Borach Tucholskich. Wyjazd ten miał dla mnie kluczowe znaczenie jeśli chodzi o fotografię, wcześniej 'wypstrykałem' zaledwie 2 filmy (pierwszy Smieną w VII klasie podstawówki, a drugi Nikonem F401x, który dostałem od Taty niedługo przed wyjazdem na Islandię). Wybór odpowiedniego kadru czy zbudowanie, nastroju na zdjęciu nie stanowił dla mnie nigdy większego problemu. Z techniką nie było już tak dobrze, ale i tak uważam, że jak na pierwszy poważny wyjazd z aparatem nie poszło mi najgorzej. Po powrocie do Polski zacząłem marzyć o kolejnym wyjeździe - złapałem "wirusa" nakazującego, aby jak najwięcej jeździć: poznawać geografię świata przez podróże, rzecz jasna z aparatem. Niedługo przed wyjazdem na Islandię pojechałem za mojego kolegę z Geologii na wycieczkę do Nasiłowa koło Kazimierza Dolnego - wyjazd ten okazał się bardzo ważny w moim dalszym życiu uniwersyteckim. Zafascynowany geologią postanowiłem rozpocząć drugie studia na tym kierunku.

Po czwartym roku studiów na Geografii i po pierwszym na Geologii kolejnym moim celem stała się Mongolia. Wyjazd na bezdroża Azji był fantastycznym przeżyciem i kolejną poważną lekcją fotografowania.

Zaledwie 6 miesięcy później byłem już w Afryce na wyjeździe z kolegami z Geologii w Maroku. Ostatnie wyjazdy "zrujnowały" mnie finansowo i na kolejne wakacje zostałem z niewielkimi oszczędnościami, na szczęście okazało się, że są one wystarczające na wyjazd do północnej Rosji, do Karelii, na spływ kajakowy "pożegnalny wyjazd mojego roku" z okazji skończenia studiów. Po powrocie do Polski podjąłem szybką decyzję - postanowiłem samotnie pojechać na rowerze z Warszawy przez Lubelszczyznę, Podlasie, Mazury w Bory Tucholskie. Była to prawdziwa samotna przygoda, 100 zł, 8 dni, 1200 km z noclegami w lasach i na polach. W tym roku udało mi się zakończyć moje studia geograficzne, broniąc pracę magisterską na temat sandrów w Borach Tucholskich i na Islandii.

Wakacje upłynęły pod znakiem praktyk geologicznych - niewielkie przerwy wykorzystywałem na rowerowe wypady po Polsce, w sumie przejechałem około 3000 km. We wrześniu, Rok - znajomy geograf ze Słowenii zaprosił mnie do siebie, abym poznał jego piękny kraj. Wyjazd ten odbyłem wspólnie z Anetkš. W pierwszą stronę oraz w Słowenii zdecydowaliśmy się podróżować autostopem - była to ciekawa przygoda, choć zdecydowanie za krótka (zaledwie 5 dni w Słowenii).

Zimą wreszcie zainwestowałem w porządny sprzęt fotograficzny, kupiłem Nikona F4e, oraz obiektywy Nikkor 24-50 3.3 - 4.5 oraz Nikkor 80-200 2.8 wreszcie miałem sprzęt dobrej klasy. Latem pojechałem jeszcze z Anetkš na rowerach z Suwałk na Litwę i Łotwę. Po powrocie do Polski pojechałem na dwa tygodnie na rowerze na Ponidzie, aby pożegnać się z Polską przed wyjazdem na Antarktydę. 1 października ruszyłem z Gdyni na statku "Polar Pionier" w kierunku Antarktyki. Po 40 dniach z krótkim postojem w Argentynie, na Wyspach Kanaryjskich dotarłem na miejsce, które miało być moim domem przez najbliższe półtora roku.

Dwa sezony letnie i zimowanie na Polskiej Stacji Antarktycznej. Wraz z ekipš XXX Polskiej Wyprawy Antarktycznej spędziłem niezapomniane chwile w jednym z najbardziej odludnych miejsc œwiata. Nieprawdopodobne miejsce zarówno do pracy naukowej, fotografowania jak i poznania samego siebie. Rzecz jasna nie sposób opisać w tym miejscu choćby częœci moich przeżyć i wrażeń. Z fotograficznych przemian - w tym czasie powoli przestawiłem się ze slajdów (których wypstrykałem 120 rolek) na fotografię cyfrowš. Antarktyczne lato 2006/7 fotografowałem już upragnionym Nikonem D80.

Podczas zimowania postanowiłem sobie, że za 15 miesięcy pracy na Stacji należy mi się jakaœ nagroda, dobre wakacje. Tak też zrobiłem i w drodze powrotnej na pół roku zostałem w Ameryce Połudnowej. Nie chciałem jednak pobieżnie zwiedzić 'najważniejszych' miejsc. Chciałem w nich pobyć, poczuć. W tej podróży spełniłem wiele swoich marzeń. Zobaczyłem południowe Andy z Cerro Torre i Fitz Roy, w których widoku nie sposób się było nie zakochać. Poczułem klimat Buenos Aires, różne oblicza wodospadów Iguazu. Mieszkałem przez miesišc w niewielkiej wiosce w Paragwaju pracujšc jako ornitolog, wreszcie oszołomił mnie ogrom Amazonki i piękno brazylijskich plaż.

Po powrocie do Polski dokończyłem swoje drugie studia na geologii. Latem mój dobry kolega Maciek Dšbski zaprosił mnie do współpracy na Islandii. Raz jeszcze oczarowała mnie surowoœć islandzkiego krajobrazu, wreszcie zobaczyłem Landmannalaugar, miałem czas na górskie wędrówki i fotografowanie z moim przyjacielem Michasiem. W drodze powrotnej poleciałem do Lizbony, gdzie miałem pierwszš poważnš wystawę fotograficznš. Na odbywajšcym się w Lizbonie Festivalu Oceanu, National Geographic pokazywał zdjęcia raf koralowych, a ja zdjęcia z Antarktyki w ogromnym namiocie obok.

Raz jeszcze miałem szczęœcie udać się na południe. Tym razem zajmowałem się monitoringiem ssaków morskich i pingwinów na Lions Rump, moim ulubionym miejscu w Antarktyce. Przez pół pracowałem w koloniach pingwinów, na przedpolach lodowców. Najczęœciej œpišc w niewielkiej chatce lub w namiocie z dala od Stacji. W mojej torbie fotograficznej na swojš szansę czekał nowy Nikon D700, kupiony dzięki mojemu Stryjkowi, z nowym obiektywem makro. Nie dziwne zatem, że niemal każdš wolnš chwile starałem się wykorzystać na fotografie. Szczególnie zależało mi na zdjęciach pingwinów z ich krótkiego pobytu na lšdzie, gdy składajš jajka i opiekujš się swoimi młodymi. Godzinami czekałem na najpiękniejsze momenty - wykluwania się pisklšt z jajek, karmienia, zabaw. Po swoich zdjęciach wiem, że było warto...

W międzyczasie spełniło się moje kolejne marzenie, dostałem się na studia doktoranckie z geologii w Kanadzie. Już pierwszy sezon w terenie - miesišc w Albercie i British Columbia na przedpolu Gór Skalistych - przekonał mnie, że to jest to. Zatem obecnie mieszkam z mojš Żonš w London, Ontario, które będzie moim domem przez najbliższe cztery lata.